De weg naar Verheerlijking

De weg naar Verheerlijking begint bij Rechtvaardiging en gaat via Heiliging. Dit wordt uitgebeeld in de drie oogstfeesten van Israël: Pasen, Pinksteren, Loofhutten.

Van Pasen via Pinksteren naar Loofhutten

Pasen representeert onze rechtvaardiging door geloof, “want ook ons Paaslam, Christus, is geslacht” (1 Kor 5:7).

Pinksteren representeert onze heiliging door de Geest, die ons gehoorzaamheid leert als we Gods stem gaan horen, waardoor we steeds meer apart gezet worden voor Zijn doel in ons, dat is namelijk het Zoonschap (Efe 1:4-5 ). Lees ‘Redding en Uitverkiezing’ voor meer over de uitverkiezing tot Zoonschap.

Loofhutten representeert onze verheerlijking, de verandering van ons lichaam, wanneer het sterfelijke onsterfelijkheid zal aandoen (1 Kor 15:42-44).

Dit idee vinden we ook terug als beeld in de tempel en de drie niveau’s van zoonschap

Onze rechtvaardiging plaatst ons direct in de aanwezigheid van de Vader, in het Heilige der Heiligen, want Christus is die hele weg voor ons gegaan: Geboren in het vlees (door de voorhof), de gehoorzaamheid geleerd door hetgeen Hij heeft geleden (door het Heilige), door het voorhangsel zit Hij nu op de troon aan de rechterhand van de Vader (in het Heilige der Heiligen). Zo heeft Hij de weg tot de Vader vrijgemaakt voor een ieder die gelooft.

Gelovigen zijn dood voor de zonde, dood voor de wet, levend voor God in Christus Jezus, omdat HIJ voor ons gestorven is, omdat HIJ voor ons de wet heeft vervuld, omdat HIJ leeft! Daarom hebben wij het leven gekregen in Hem.

Hij geeft het als een gift, “door genade uit geloof alleen”, heet dat. Dán zijn wij medeerfgenamen geworden met Christus, door het geloof in Hem. We hebben er niets voor gedaan, het is Christus alleen. Zijn liefde bracht Hem hiertoe. Wanneer deze liefde ons hart raakt, wekt het geloof op en door dit geloof krijgen we dezelfde verheven positie, met Hem in de hemelse gewesten. Zijn gerechtigheid plaatst ons daar, want dan zijn wij de gerechtigheid Gods in Hem (2 Kor 5:21).

Het is de eerste positie van Zoonschap, de baby is geboren in het huis van de Vader, het Heilige der Heiligen. Het Zoonschap is verwekt in ons hart en moet nu een periode van groei doormaken, de zwangerschap, voordat de geboorte als zoon plaats kan vinden.

Deze gerechtigheid wil God ook zichtbaar maken in onze ziel: in ons denken, spreken en in onze wandel, zodat we vrucht dragen voor de gerechtigheid. Het zijn de goede werken die God tevoren voor ons bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen. Dit is het gebied van het Heilige. Het is de manifestatie in onze ziel van de rechtvaardiging, die we al hebben in ons hart. Het is het proces van opgroeien tot zoon, onze geestelijke zwangerschap.

We ontvangen ook hier alles uit genade, met heel veel liefde. Wanneer we vallen, vangt Hij ons op. Er is geen sprake van schuld of veroordeling wanneer wij zondigen. We kunnen wel door het oordeel van God getuchtigd worden. Dan laat Hij ons door het vuur gaan om ons te louteren, opdat we niet met de wereld veroordeeld worden. Wees blij, want God behandelt u niet als bastaards, maar als zonen … Door zowel oordeel als genade leren wij de gerechtigheid (Tit 2:11-12, Jes 26:9), omdat beide voortkomen uit God en God is liefde.

Het is de tweede positie van Zoonschap (Grieks: teknon), waarin we opgevoed worden door een liefhebbende Vader. We ontvangen de Geest van het Zoonschap en we laten ons door Hem leiden naar gehoorzaamheid. Dit is de vervulling van Pinksteren in ons.

De positie die we hebben gekregen in Christus, de verheerlijking in het Heilige der Heiligen, moet zijn weg vinden via manifestaties in onze ziel naar de voorhof, ons vlees. Dit gaat niet van vandaag op morgen. Het is een proces van leren, van vallen en opstaan, van falen en opstaan. We zullen falen, omdat we als mensen moeten leren niet te vertrouwen op wie we zijn in de voorhof (onze menselijke kracht en oplossingen), maar op onze nieuwe identiteit, wie we zijn in Christus, in het Heilige der Heiligen (de kracht van de Heilige Geest).

Onze positie in Christus kwalificeert ons voor die kracht. Ons geloof plaatst ons daar en dit geloof is de overwinning (1 Joh 5:4). De kracht die ons doet leven, stroomt uit het Heilige der Heiligen door ons heen en brengt ons naar de voorhof, de verheerlijking van ons vlees.

Deel hebben aan dit proces van heiliging, is het apart gezet worden om deel te krijgen aan de Opstanding en het Leven, de opstanding uit de doden. Wanneer het moment daar is in Gods plan, zal dit z’n vervulling vinden in de eerste opstanding, de verheerlijking van ons vlees, wanneer het sterfelijke onsterfelijkheid aandoet. Er wordt gezaaid in vergankelijkheid, opgewekt in onvergankelijkheid (1 Kor 15:42-44).

Er zal alleen geen eerste opstanding voor ons zijn, als we nu niet zaaien, het proces dat er aan vooraf gaat. We kunnen ons verheugen in onze rechtvaardiging, maar mogen niet blijven zitten in het Heilige der Heiligen. We mogen ons verheugen in de zalving van de Heilige Geest, Zijn werkingen en manifestaties, maar we zijn alleen op weg naar Loffhutten als we ons door deze Geest laten gezeggen en opvoeden.

Als we openbaring hebben gekregen van Pasen, begint de weg naar Loofhutten en die gaat via Pinksteren. Velen zijn geroepen, maar slechts weinigen zijn uitverkoren.

Als we God Zijn gang laten gaan in ons leven, worden ook wij gezaaid. Dat is de derde positie van Zoonschap (Grieks: huios): volwassen zonen. Dit is de roeping die God voor ons heeft, om samen met Hem te regeren en de volken gerechtigheid te leren.

Dat is wat het christenleven NU inhoudt:

Jezus Christus en de Christus worden afzonderlijk vermeld in een geslachtsregister als het 41^e en 42^e geslacht (Mat.1:16-17). Daarin is Jezus de geestelijke vader van de zonen. Hij is immers het Kind, dat ons geboren is, de Zoon, die ons gegeven is, de Wonderbare Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst (Jes.9:6).

Het is de Zoon met de zonen die bij het Loofhuttenfeest geopenbaard worden, de manifestatie van de zonen Gods. Het moment waar de schepping nu nog op wacht (Rom 8:19).

Christus is voor ons de weg gegaan door de voorhof (geboren in het vlees), via het Heiligdom (gehoorzaam tot de dood, ja, de dood des kruizes), het Heilige der Heilige binnen (zittende aan de rechterhand van de Vader).

Nu leidt Hij ons door Zijn Geest dezelfde weg terug, om zonen voort te brengen. Zodat Hij dóór de eerstelingen heen Zijn heerlijkheid kan tonen aan de rest van de schepping. Het lam zal staan op de berg Sion (= de kracht van de Heilige geest) met de 144.00o vrijgekochten, de Zoon met de zonen. Hij is het hoofd, wij zijn Zijn lichaam.

Laten we tenvolle beseffen dat de kracht om tot Zoonschap te komen niet uit de voorhof komt (ons zelf), maar uit het Heilige der Heiligen (wie we zijn in Christus). Dit betekent dat het alles is uit genade. We kunnen er niet voor werken, we kunnen het proces niet versnellen, we kunnen God niet een handje helpen, we moeten ten volle vertrouwen dat Hij, die het werk begonnen is, dit ook ten einde toe zal voortzetten. We moeten leren te zijn als Maria, die het goede deel had uitgekozen.

Binnengaand in de rust, zitten aan de voeten van Jezus, genietend van de genade die uit het Heilige der Heiligen naar ons toe en door ons heen stroomt (Heb 4:10).