123456789012345678901212345678901234567890121234567890123456789012123456

1234567890123456789012345678901234567890123456789012345678901234567890123456789012345678123456789012345678901234567890123456789012345678901234567890123456789012345678901234567812345678901234567890123456789012345678901234567890123456789012345678901234567890123456781234

Liefde

In de Griekse taal van het Nieuwe Testament bestonden er drie of vier woorden die allemaal in het Nederlands met “liefde” vertaald zijn. Elk woord bezit echter een andere toepassing van liefde dat in ons het Nederlandse woord “liefde” niet tot uitdrukking komt.

Het eerste woord ‘eros’ komt in wezen niet in het Nieuwe Testament voor. Het betekent fysieke aantrekkingskracht en is de laagste vorm van liefde – het is een egoïstische liefde die meer “ik heb je nodig”, in plaats van “ik hou van je” zegt. Een baby heeft geen mogelijkheden om zijn eisen aan de omgeving aan te passen. Een baby maalt er niet om of zijn moeder ’s nachts moe is – ja, zelfs niet of zij dood is! De baby kent alleen zijn eigen behoeften en eist dat hieraan wordt toegekomen.

Het tweede woord is ‘phileo’ en betekent broederlijke liefde. Het is een grotere vorm van liefde die tot uitdrukking komt in broers en zussen binnen een gezin. Het is een juridische vorm van liefde, waarbij de mensen elkaar gelijk behandelen. Het is echter een 50/50 relatie, een op voorwaarden gebaseerde liefde die het idee van eerlijkheid bezit. Wanneer kinderen binnen een gezin opgroeien moet alles eerlijk gaan. Dat is het soort liefde die we vinden in phileo.

Het derde woord is ‘agape’, de onvoorwaardelijke liefde die God ons door Jezus Christus laat zien. Deze liefde wordt het meest gekarakteriseerd door de verklaring in Rom. 5:6-10, waar de liefde (agape) van God wordt geopenbaard in het feit dat Christus voor de goddelozen stierf en Zijn vijanden met Zich heeft verzoend. Hij stierf dus niet nadat zij Hem gingen dienen en vrienden waren geworden, maar juist daar voorafgaand, toen zij nog goddeloos en vijandig waren. Hierdoor wordt de volwassen gelovige, de overwinnaar, gekarakteriseerd.

Een nieuw gelovige die Pascha heeft ervaren door gerechtvaardigd te zijn door het geloof in het bloed van het Lam, wordt een christen genoemd. Maar in dat stadium van geestelijke ontwikkeling is zijn relatie met God voornamelijk zoals een baby tot zijn moeder. De baby heeft totaal geen idee hoe hij van zijn moeder moet houden. De baby heeft zijn moeder nodig. De baby reflecteert alleen op zichzelf en de moeder moet zijn behoeften tegemoetkomen. Wanneer christenen dingen van God of anderen gaan eisen, spreekt dit van onvolwassenheid.

Wanneer een christen gaat groeien in geloof en gehoorzaamheid gaat leren, dan lijkt hij op een kind die de leeftijd bereikt waarin hij in staat is om gehoorzaam te zijn. Hij gaat de betekenis van “NEE” begrijpen. De Bijbelse term is: “U zult niet.” Net zoals een kind die de spullen van anderen leert te respecteren (in het bijzonder broers en zussen), moeten christenen die zich in dit stadium van geestelijke ontwikkeling bevinden eveneens de wet leren. De wet onderwijst de mens om de rechten van anderen binnen een juridische relatie te respecteren. Dit is phileo liefde. Dit is eveneens de ervaring van Pinksteren, dat het Bijbelse feest was waarbij men het verkrijgen van de wet onder aan

de berg Sinaï herdacht.

Wanneer een christen een bepaald niveau van geestelijke volwassenheid bereikt en hij de stem van God leert horen en gehoorzamen, gaat hij de ervaring van Israëls laatste feest in, namelijk die van Loofhutten. Dit de dimensie van agape liefde. De overwinnaars zijn zij die vergeven (Mat. 6:12 en 18:21-35). Zij koesteren geen wrok, want Lev. 19:18 zegt,

“U mag geen wraak nemen of een wrok koesteren tegen uw volksgenoten, maar u moet uw naaste liefhebben als uzelf. Ik ben de HEERE.”

Vanuit Deut. 32:35 hadden zij geleerd dat “aan Mij [God] komt de wraak en de vergelding toe”. In Rom. 12:19 citeert de apostel Paulus dit vers en voegt hij de verzen 20 en 21 eraan toen,

“Als dan uw vijand honger heeft, geef hem te eten, als hij dorst heeft, geef hem te drinken, want door dat te doen, zult u vurige kolen op zijn hoofd hopen. 21 Word niet overwonnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.”

De oppervlakkige christen bevat dit principe niet. Er is echte geestelijke volwassenheid nodig om dit als levensmotto te hanteren. Elke religie kan de mens leren om van een goed mens te houden. De Joden wordt geleerd om van Mozes te houden en zelfs voor hem te sterven. En als zij dan moeten sterven dan zouden zij maar al te graag enkele vijanden van Mozes meenemen in hun dood. De moslims wordt geleerd om van Mohammed te houden, en velen zijn bereid om voor hem te sterven, want zij zijn van mening dat het een goed mens en een groot profeet was. Ook zij zouden eveneens maar al te graag enkele vijanden van Allah meenemen in hun dood. Vele christenen zijn bereid om voor Jezus te sterven, omdat ze geloven dat Hij God in het vlees en ook tenminste een goed mens was. En ook zij zouden helaas vele vijanden en andere ketters mee willen nemen in hun dood.

Ten tijde van Mozes konden de magiërs van Egypte enkele wonderen van Mozes evenaren (Ex. 7:11, 22; 8:7, 18), maar er ontstond altijd een moment waar zij tekort schoten (Ex. 9:11). Dus alle religies in de wereld kunnen mensen leren om van anderen te houden, maar zij kunnen niet verder komen dan eros en phileo. Geen enkele religie kan de liefde van Christus evenaren, de liefde die agape genoemd wordt. Een dergelijke liefde is irrationeel.

Hoevelen zouden sterven voor diegenen waarvan zij geloven dat zij goddeloos zijn? Hoevelen zouden sterven voor diegenen waarvan zij van mening zijn dat zij vijanden van hun God of vijanden van de stichter van hun religie zijn? Slechts degenen die de Bijbel overwinnaars noemt zouden een dergelijke daad verrichten. Voor alle anderen zou het irrationeel zijn om een dergelijke liefde te verwachten. Daarom is de God van liefde, zoals door Paulus in Romeinen 5 gedefinieerd, niet voor de oppervlakkige mens, noch voor de oppervlakkige christen. Het is gereserveerd voor hen die voorbij de ratio kunnen gaan en in de gedachte van Christus kunnen dringen.

De liefde van God wordt op wiskundige wijze in de tabernakel van Mozes geopenbaard, waar wij de gouden lampenstandaard vinden die het licht van God en Zijn woord vertegenwoordigt. De lampenstandaard heeft een centrale zuil met zes armen, wat een totaal van zeven maakt. Op de lampenstandaard bevinden zich 22 amandelen, die de 22 letters van het Hebreeuwse alfabet vertegenwoordigen – dat op zijn beurt weer het woord vertegenwoordigt, omdat uit letters alle woorden voortvloeien.

De zeven armen en de 22 woorden vormen 22/7, een wiskundige breuk die pi (3,14) voorstelt. Pi is het belangrijkste kenmerk van een cirkel, want de omtrek van een cirkel is de diameter vermenigvuldigd door pi. Een cirkel stelt vanwege haar oneindige cyclus eeuwigheid voor. Pi zelf is de zestiende letter van het Griekse alfabet en zestien is het Bijbelse getal van liefde. Dus het “woord” dat de lampenstandaard uitbeeldt, wordt door slechts een woord samengevat: liefde. Liefde is eeuwig en is als het licht van de wereld. Pi is daarbij ook oneindig, dit omdat de breuk van 22/7 oneindig is. Het is 3,14159… en eindigt of herhaalt zich niet, zelfs niet binnen miljarden berekeningen die moderne computers ons hebben getoond. Het wordt daarom ook een irrationeel getal genoemd, omdat de liefde van God zelf voor de menselijke geest irrationeel is.

De drie soorten van liefde komen eveneens overeen met de belangrijkste feesten van Israël: Pascha, Pinksteren en Loofhutten. Deze feesten stellen ons niveau van relatie met God voor en zodoende ook onze geestelijke groei. De agape liefde is dus de liefde die streeft om voorbij Pinksteren te gaan om het Loofhuttenfeest te ervaren. Het is daarom niet verrassend dat de laatste grootste dag van het Loofhuttenfeest, de achtste dag van dat feest, altijd op de 22^e dag van de 7^e maand viel. Wederom openbaart dit de 22/7 connectie met pi.